Data Center چیست؟

 

تا قبل از دهه ۹۰ استفاده از اینترنت برای مردم عادی به سادگی امکان پذیر نبود، چرا که استفاده از امکانات اینترنت نیاز به دانش خاصی داشت. محیط خط فرمانی(Command Line) و ساختار غیر گرافیکی اینترنت سبب شده بود که کاربران عادی علاقه چندانی به استفاده از اینترنت نداشته باشند. در اوایل دهه ،۹۰ پس از به وجود آمدن مفهوم وب در اینترنت (سال ۱۹۹۳) و پروتکل HTTP که به سادگی امکان به اشتراک گذاشتن مستندات در اینترنت را در اختیار کاربران قرار می داد، روز به روز بر تعداد کاربران اینترنت افزوده شد. از سوی دیگر با اضافه شدن کاربران اینترنت، حجم مستندات نیز روز به روز افزایش یافت.
مسلماً خطوط سابق اینترنتی و سرورهای موجود، توانایی جوابگویی به خیل عظیم کاربران را نداشتند. همچنین با زیاد شدن کاربران و بالا رفتن حجم مستندات و نیز سادگی انتشار اطلاعات در اینترنت، مفاهیم تجاری نیز وارد عرصه اینترنت شدند. شرکت های تجاری نیاز به سرورهایی داشتند که این امکان را به آنها بدهد که به سادگی و با سرعت بتوانند اطلاعات خود را در اختیار مشتریان و کاربران خود قرار دهند. بالطبع این امکان وجود نداشت که هر شرکت یا سازمانی که قصد راه اندازی سایت های اینترنتی را دارد، خود اقدام به راه اندازی سرور خود کند، چرا که با وجود کاربران زیاد این سایت ها و حجم بالای ترافیک، نیاز به اتصال هایی با سرعت های بسیار بالا وجود داشت که مسلما ًحتی در صورتی که این امکان از لحاظ عملی وجود داشته باشد، هزینه بالایی را می طلبید. راه حلی که برای این مشکل به نظر رسید، راه اندازی مراکز خاصی تحت عنوان Data Center یا مراکز داده ای بود. Data Center ها با در اختیار داشتن اتصالات پرسرعت به اینترنت و همچنین در اختیار داشتن سرورهای قوی و متعدد، امکان راه اندازی سرورهای وب را برای عموم مردم ممکن ساختند. شرکت های تجاری و مردم می توانستند با اجاره کردن فضای محدودی در این سرورها، سایت های وب خود را معرض دید عموم قرار دهند. برخی شرکت های بزرگ نیز با توجه به نیاز خود، اقدام به اجاره کردن یک سرور در مرکز داده ای می کردند و آن را از راه دور با ابزارهای خاص کنترل می کردند. اکنون با توجه به رشد سریع اینترنت، روز به روز به تعداد Data Center ها اضافه می شود به طوری که در حال حاضر در اکثر کشورهای پیشرفته این مراکز وجود دارند. تمرکز این مراکز بخصوص در کشور امریکا بسیار زیاد است. دلیل آن ارزان بودن نرخ اتصال به اینترنت و همچنین در دسترس بودن سرعت های بالا می باشد. برخی از این Data Center از طریق خطوط مختلف فیبرنوری، پهنای باندی بیش از ۴Gbps را در اختیار دارند و تعداد سرورهای این Data Center معمولاً بیش از ۱۰۰۰ است که بر اساس مشخصات به متقاضیان اجاره داده می شود. پارامترهای زیادی در قیمت اجاره ماهانه یک سرور تأثیرگذار است که می توان به سرعت CPU، مقدار حافظه RAM و اندازه Hard Disk، حداکثر ترافیکی که ماهانه در اختیار هر سرور قرار می گیرد، سیستم عامل سرور و همچنین سابقه مرکز داده ای بستگی دارد.


● مشخصات یک Data Center
Data Centerهای متفاوتی در نقاط دنیا وجود دارد که با توجه به نیاز و همچنین شرایط منطقه ای طراحی و ساخته شده اند. استاندارد خاصی برای یک Data Center وجود ندارد اما در اینجا سعی شده است به برخی از مشخصات عمومی یک مرکز داده ای اشاره شود. در اختیار داشتن اتصالات مختلف به اینترنت از طریق ISP و ICPهای مختلف: به طور معمول یک Data Center برای اتصال به اینترنت از چندین اتصال مختلف استفاده می کند تا در صورتی که هر یک از اتصالات به دلیلی از کار افتادند، در سرویس دهی مرکز وقفه ای پیش نیاید. برخی از Data Center معروف با بیش از ۱۲ اتصال مختلف به اینترنت متصلند.

▪ وجود سیستم قدرت پشتیبان:
یکی از مهم ترین مسائل در Data Center سرویس دهی بدون وقفه به مشتریان می باشد. با توجه به امکان قطع برق به دلایل مختلف همچون حوادث غیرمترقبه یا جنگ، نیاز به سیستم برق پشتیبان ضروری است. معمولاً Data Centerهای بزرگ از UPS های مخصوصی استفاده می کنند که امکان سرویس دهی به بیش از ۱۰۰ کامپیوتر را دارند. علاوه بر سیستم UPS، ژنراتورهای قوی نیز در مرکز داده ای وجود دارد تا در صورت قطع بلندمدت برق، سرویس دهی بدون وقفه انجام شود.

▪ وجود سرورهای متعدد:
هدف اصلی یک Data Center در اختیار گذاشتن سرورهای وب برای مشتریان است. سرورهای مورد استفاده با توجه به نیاز و امکانات Data Center تعیین می شود. تنها تفاوت مهم، نوع سرورهای مورد استفاده توسط Data Center است. در Data Center ها از دو نوع سرور استفاده می شود: سرورهای Rackmount و یا سرورهای Desktop. با توجه به حجم کم سرورهای Rackmount این امکان برای مرکز داده ای فراهم می شود که در فضایی کوچک، تعداد زیادی سرور قرار گیرد. اما مسئله مهم در این نوع سرورها، قیمت بالای این سرورها نسبت به سرورهای Desktop است. علاوه بر این امکان ارتقای سرورهای Rack Mount فقط به مقدار اندک امکان پذیر است. با توجه به این موضوع اکثر Data Center از سرورهای Desktop استفاده می کنند.

▪ مشخصات فیزیکی:
با توجه به این نکته که اکثر سرورهای وب از نوع Desktop هستند، ساختمان های مراکز داده ای اکثراً با سقف های بلند ساخته می شوند که علاوه بر تهویه هوا، امکان قرار دادن سرورهای بیشتر را می دهند. همچنین درهمه Data Centerها، مسیرهایی برای گذراندن کابل های شبکه و همچنین کابل های برق وجود دارد.
علاوه بر اینها، وجود سیستم تهویه قوی برای پایین نگاه داشتن دمای سرورها ضروری می باشد. البته مشخصاتی همچون وجود سقف کاذب، کف کاذب و همچنین سیستم اطفای حریق در برخی موارد توصیه شده است. مسأله مهم در Data Centerها، امکان استفاده متقاضیان از سرورهای Data Center می باشد که در این بخش به آن می پردازیم.


● چگونگی در اختیار گرفتن یک سرور وب:
پس از اینکه متقاضی سرور، با شرایط قراردادی که Data Center مفاد آن را تنظیم کرده موافقت کرد، یک سرور در اختیار وی گذاشته می شود. بسته به نوع قرارداد سرور می تواند فقط شامل سیستم عامل و یا نرم افزارهای کمکی همچون نرم افزارهای FTP و یا Control Panel سایت باشد. در صورتی که این نرم افزارها بر روی سرور نصب نشده باشد، متقاضی خود باید این نرم افزارها را نصب کند. متقاضی اکثراً از طریق Remote terminalها و یا نرم افزارهای خاصی مانند PCAnywere سرور خود را از راه دور کنترل می کند. پس از نصب و تنظیمات نرم افزاری، سرور آماده سرویس دهی می شود و بر حسب نیاز متقاضی استفاده می شود. نکته قابل توجه، کنترل سرورها توسط متقاضی از راه دور است. با توجه به این موضوع مسئولیت کلیه مسائل و مشکلات سرور از جمله از کار افتادن سرویس ها و نرم افزارها و یا حملات هکری به عهده متقاضی می باشد. البته در شرایط خاص و پرداخت مبالغ معین متقاضی می تواند از خدمات Data Center استفاده کند. هرچند در شرایط بحرانی همچون حملات گسترده که منجر به از کار افتادن همه سرورها شود، معمولاً Data Center برای سرویس دهی به همه سرورها به مشکل برخورد می کنند که در این صورت طبق اولویت های خود اقدام به رفع مشکل می کنند. آیا امکان راه اندازی چنین مرکزی در ایران وجود دارد؟ این سؤالی است که در بخش بعد به آن می پردازم.


● ضرورت راه اندازی Data Center در ایران
شرکت های ایرانی از روش های متفاوتی برای راه اندازی سایت های خود استفاده می کنند. برخی از امکانات ISP های داخلی استفاده می کنند. این روش برخلاف این که امکان پشتیبانی مناسبی را برای مدیر سایت فراهم می کند، اما از سوی دیگر به دلیل پایین بودن پهنای باند ISP های ایرانی و همچنین نامتقارن بودن اتصالات (پایین تر بودن پهنای باند ارسال نسبت به دریافت) و همچنین بالا بودن ترافیک در برخی ساعات خاص، عملاً باعث کندشدن سایت می شود. روش دیگر، استفاده از امکانات شرکت های خارجی است که به روش های مختلفی انجام می پذیرد، این روش ها علاوه بر بالا بردن هزینه ها، مشکلات خاصی را برای سایت های ایرانی به وجود آورده است که از مهمترین آنها می توان به مسائل امنیتی اشاره کرد که برای مدتی بزرگترین دغدغه مدیران سایتهای ایرانی بود. همه راه حل هایی که برای راه اندازی سایت های ایرانی مورد بررسی قرار گرفت، دارای مشکلاتی بودند.


● مزایای راه اندازی Data Center در ایران

▪ پایین آمدن ترافیک Gatewayهای شرکت مخابرات: در حال حاضر بیش از ۳۰ سرور در کشورهای غربی (اکثراً کانادا، امریکا و انگلیس) در اجاره شرکت های ایرانی قرار دارد. ترافیک ماهانه هر سرور به طور متوسط ۴۰۰GB می باشد که در مجموع بیش از ۱۲۰۰۰GB ترافیک به gateway های شبکه Data کشور وارد می کند. با توجه به این که اکثر بازدیدکنندگان این سایت ها ایرانی هستند، در حقیقت کاربر ایرانی، برای بازدید سایت ایرانی، علاوه بر این که باعث بالا رفتن ترافیک در gatewayهای شرکت مخابرات می شود، خود نیز متوسط زمان بیشتری را باید منتظر بماند.
در یک نمونه گیری آماری، تعداد hop ها برای ارتباط با یکی از سرورهای ایرانی واقع در Data Center خارج از کشور، عددی در حدود ۲۶ بوده است. نکته جالب توجه این است که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، کلیه ISPها باید سرویس خود را از شرکت مخابرات و یا شرکت های مورد تأیید مخابرات (ICPها) دریافت کنند که این شرکت ها نیز اکثراً به نوعی به شبکه دیتا متصلند. در نتیجه عملاًهمه ISP ها به نوعی به شبکه دیتای کشور متصل هستند. حال اگر مرکز داده ای در ایران تأسیس شود، علاوه بر اینکه عملاً هیچ ترافیکی به Gateway های دیتا وارد نمی شود، متوسط زمان انتظار برای مشاهده صفحات نیز بسیار کمتر خواهد بود. نکته دیگر این که هنگام به وجود آمدن مشکلات پیش بینی نشده در gateway های اصلی مخابرات حداقل این امکان برای کاربران ایرانی وجود دارد که سایت های فارسی و ایرانی را به راحتی مشاهده کنند چرا که در این صورت عملاً نیازی به اتصال به شبکه اصلی اینترنت وجود ندارد. با توجه به ساختار شبکه انتقال داده شرکت مخابرات و دیتا، می توان حداکثر تخمین ۱۰ HOP برای رسیدن کاربران ایرانی به سایت های ایرانی در نظر گرفت. هر چند در تست هایی بر روی سرورهای وب برخی ISPها که از خدمات شرکت مخابرات استفاده می کردند، به عدد ۸ Hop در هر اتصال به دست آمد که در مقایسه با سرورهای ایرانی واقع در خارج از کشور عدد قابل قبولی است.

NTSC / PAL / MPEG / JPEG

NTSC / PAL / MPEG / JPEG

NTSC
برگرفته از حروف اول عبارت National Television system committee است که تعیین کننده مشخصات استانداردهای ویدئو و تلویزیونی در امریکاست. استاندارد NTSC برای رمزگذاری و کدگذاری رنگ و تصویر و سیستم مورد استفاده برای پخش رنگی در ایالات متحده است.

PAL
مشابه NTSC؛ استانداردی مخصوص پخش تلویزیونی برای اروپا، آسیا و اقیانوسیه است.

MPEG
سر نام عبارت Experts Group Moving pictutes است که مجموعه ای از استانداردهای فشرده سازی صدا و تصویر است و انواع مختلفی دارند. هر یک از این انواع با توجه به شرایط و برای کاربرد خاصی طراحی شده اند.

JPEG
سر نام عبارت joint photogtraphic Experts Group است و یک استاندارد برای ذخیره سازی و فشرده سازی تصاویر است. در این روش فشرده سازی مقدار زیادی از اطلاعات قربانی می شوند تا حجم تصویر کاهش یابد. البته اگر فشرده سازی با کیفیت 100 باشد با این که حجم کاهش می یابد اما کیفیت تصویر تغییر محسوسی نمی کند. اما اگر کمتر از این میزان باشد به همان نسبت افت کیفیت خواهیم داشت.

راه‌اندازی شبکه خصوصی مجازی (VPN)

مختصری درباره تئوری VPN
مفهوم اصلی VPN چیزی جز برقراری یک کانال ارتباطی خصوصی برای دسترسی کاربران راه دور به منابع شبکه نیست . در این کانال که بین دو نقطه برقرار می‌شود ، ممکن است که مسیرهای مختلفی عبور کند اما کسی قادر به وارد شدن به این شبکه خصوصی شما نخواهد بود . گرچه می‌توان از VPN در هر جایی استفاده نمود اما استفاده آن در خطوط Dialup و Leased کار غیر ضروری است (در ادامه به‌دلیل آن پی خواهید برد).
در یک ارتباط VPN شبکه یا شبکه‌ها می‌توانند به هم متصل شوند و از این طریق کاربران از راه دور به شبکه به راحتی دسترسی پیدا می‌کنند. اگر این روش از ارائه دسترسی کاربران از راه دور را با روش خطوط اختصاصی فیزیکی (Leased) مقایسه کنیم ، می‌بینید که ارائه یک ارتباط خصوصی از روی اینترنت به مراتب از هر روش دیگری ارزان‌تر تمام می‌شود .
از اصول دیگری که در یک شبکه VPN در نظر گرفته شده بحث امنیت انتقال اطلاعات در این کانال مجازی می‌باشد . یک ارتباط VPN می‌تواند بین یک ایستگاه کاری و یک شبکه محلی و یا بین دو شبکه محلی صورت گیرد. در بین هر دو نقطه یک تونل ارتباطی برقرار می‌گردد و اطلاعات انتقال یافته در این کانال به صورت کد شده حرکت می‌کنند ، بنابراین حتی در صورت دسترسی مزاحمان و هکرها به این شبکه خصوصی نمی‌توانند به اطلاعات رد و بدل شده در آن دسترسی پیدا کنند.
جهت برقراری یک ارتباط VPN ، می‌توان به کمک نرم‌افزار یا سخت‌افزار و یا ترکیب هر دو ، آن را پیاده‌سازی نمود . به طور مثال اکثر دیواره‌های آتش تجاری و روترها از VPN پشتیبانی می‌کنند . در زمینه نرم‌افزاری نیز از زمان ارائه ویندوز NT ویرایش 4 به بعد کلیه سیستم عامل‌ها دارای چنین قابلیتی هستند .
در این مقاله پیاده‌سازی VPN بر مبنای ویندوز 2000 گفته خواهد شد .

پیاه‌سازی VPN
برای پیاده‌سازی VPN بر روی ویندوز 2000 کافیست که از منوی Program/AdministrativeTools/ ، گزینه Routing and Remote Access را انتخاب کنید . از این پنجره گزینه VPN را انتخاب کنید . پس از زدن دکمه Next وارد پنجره دیگری می‌‌شوید که در آن کارت‌های شبکه موجود بر روی سیستم لیست می‌شوند .
برای راه‌اندازی یک سرور VPN می‌بایست دو کارت شبکه نصب شده بر روی سیستم داشته باشید .
از یک کارت شبکه برای ارتباط با اینترنت و از کارت دیگر جهت برقراری ارتباط با شبکه محلی استفاده می‌شود. در این‌جا بر روی هر کارت به‌طور ثابت IP قرار داده شده اما می‌توان این IPها را به صورت پویا بر روی کارت‌های شبکه قرار داد .
در پنجره بعد نحوه آدرس‌دهی به سیستم راه دوری که قصد اتصال به سرور ما را دارد پرسیده می‌شود . هر ایستگاه کاری می‌ تواند یک آدرس IP برای کار در شبکه محلی و یک IP برای اتصال VPN داشته باشد . در منوی بعد نحوه بازرسی کاربران پرسیده می‌شود که این بازرسی می‌ تواند از روی کاربران تعریف شده در روی خود ویندوز باشد و یا آنکه از طریق یک سرویس دهنده RADIUS صورت گیرد در صورت داشتن چندین سرور VPN استفاده از RADIUS را به شما پیشنهاد می‌کنیم . با این روش کاربران ، بین تمام سرورهای VPN به اشتراک گذاشته شده و نیازی به تعریف کاربران در تمامی سرورها نمی‌باشد.

پروتکل‌های استفاده شونده
عملیاتی که در بالا انجام گرفت تنها پیکربندی‌های لازم جهت راه‌اندازی یک سرور VPN می‌باشد .
اما (Remote Routing Access Service) RRAS دارای دو پروتکل جهت برقراری تونل ارتباطی VPN می‌باشد. ساده‌ترین پروتکل آن PPTP (Point to Point Tunneling Protocol) است ، این پروتکل برگرفته از PPP است که در سرویس‌های Dialup مورد استفاده واقع می‌شود ،‌ در واقع PPTP همانند PPP عمل می‌کند .
پروتکل PPTP در بسیاری از موارد کافی و مناسب است ،‌ به کمک این پروتکل کاربران می‌توانند به روش‌های PAP (Password Authentication Protocol) و Chap (Challenge Handshake Authentication Protocol) بازرسی شوند. جهت کد کردن اطلاعات می‌توان از روش کد سازی RSA استفاده نمود.
PPTP برای کاربردهای خانگی و دفاتر و افرادی که در امر شبکه حرفه‌ای نیستند مناسب است اما در جایگاه امنیتی دارای پایداری زیادی نیست . پروتکل دیگری به نام L2TP (Layer2 Forwarding) به وسیله شرکت CISCO ارائه شده که به لحاظ امنیتی بسیار قدرتمندتر است.
این پروتکل با استفاده از پروتکل انتقال اطلاعات UDP (User Datagram Protocol) به‌جای استفاده از TCP به مزایای زیادی دست یافته است . این روش باعث بهینه و ملموس‌تر شدن برای دیواره‌های آتش شده است ، اما باز هم این پروتکل در واقع چیزی جز یک کانال ارتباطی نیست . جهت حل این مشکل و هر چه بالاتر رفتن ضریب امنیتی در VPN شرکت مایکروسافت پروتکل دیگری را به نام IPSec (IP Security) مطرح نموده که پیکربندی VPN با آن کمی دچار پیچیدگی می‌گردد.
اما در صورتی که پروتکل PPTP را انتخاب کرده‌اید و با این پروتکل راحت‌تر هستید تنها کاری که باید در روی سرور انجام دهید فعال کردن قابلیت دسترسی Dial in می‌باشد. این کار را می‌توانید با کلیک بر روی Remote Access Polices در RRAS انجام دهید و با تغییر سیاست کاری آن ، آن را راه‌اندازی کنید (به‌ طور کلی پیش‌فرض سیاست کاری ، رد کلیه درخواست‌ها می‌باشد).

دسترسی ایستگاه کاری از طریق VPN
حالا که سرور VPN آماده سرویس‌دهی شده ، برای استفاده از آن باید بر روی ایستگاه کاری نیز پیکربندیهایی را انجام دهیم . سیستم عاملی که ما در این‌جا استفاده می‌کنیم ویندوز XP می‌باشد و روش پیاده‌سازی VPN را بر روی آن خواهیم گفت اما انجام این کار بر روی ویندوز 2000 نیز به همین شکل صورت می‌گیرد . بر روی ویندوزهای 98 نیز می‌توان ارتباط VPN را برقرار نمود ، اما روش کار کمی متفاوت است و برای انجام آن بهتر است به آدرس زیر مراجعه کنید :
www.support.microsot.com
بر روی ویندوزهای XP ، یک نرم‌افزار جهت اتصال به VPN برای هر دو پروتکل PPTP و L2TP وجود دارد. در صورت انتخاب هر کدام ،‌ نحوه پیکربندی با پروتکل دیگر تفاوتی ندارد . راه‌اندازی VPN کار بسیار ساده‌ای است ، کافیست که بر روی Network Connection کلیک نموده و از آن اتصال به شبکه خصوصی از طریق اینترنت (Private Network Through Internet) را انتخاب کنید .
در انجام مرحله بالا از شما یک اسم پرسیده می‌شود . در همین مرحله خواسته می‌شود که برای اتصال به اینترنت یک ارتباط تلفنی (Dialup) تعریف نمایید ، پس از انجام این مرحله نام و یا آدرس سرور VPN پرسیده می‌شود .
مراحل بالا تنها مراحلی است که نیاز برای پیکربندی یک ارتباط VPN بر روی ایستگاه‌های کاری می‌باشد . کلیه عملیات لازمه برای VPN به صورت خودکار انجام می‌گیرد و نیازی به انجام هیچ عملی نیست . برای برقراری ارتباط کافیست که بر روی آیکونی که بر روی میز کاری ایجاد شده دو بار کلیک کنید پس از وارد کردن کد کاربری و کلمه عبور چندین پیام را مشاهده خواهید کرد که نشان‌دهنده روند انجام برقراری ارتباط VPN است .
اگر همه چیز به خوبی پیش رفته باشد می‌توانید به منابع موجود بر روی سرور VPN دسترسی پیدا کنید این دسترسی مانند آن است که بر روی خود سرور قرار گرفته باشید .

ارتباط سایت به سایت (Site-to-Site VPN)
در صورتی که بخواهید دو شبکه را از طریق یک سرور VPN دومی به یکدیگر وصل کنید علاوه بر مراحل بالا باید چند کار اضافه‌تر دیگری را نیز انجام دهید .
جزئیات کار به پروتکلی که مورد استفاده قرار می‌گیرد . جهت این کار باید سرور را در پنجره RRAS انتخاب کرده و منوی خاص (Properties) آن را بیاورید .
در قسمت General مطمئن شوید که گزینه‌های LAN و Demand Dial انتخاب شده باشند (به طور پیش گزیده انتخاب شده هستند). هم‌چنین اطمینان حاصل کنید که پروتکل را که قصد روت (Route) کردن آن را دارید فعال است .
پس از مراحل بالا نیاز به ایجاد یک Demand Dial دارید ، این کار را می‌توانید با یک کلیک راست بر روی واسط روت (Routing Interface) انجام دهید .
در پنجره بعدی که ظاهر می‌شود باید برای این ارتباط VPN خود یک نام تعیین کنید این نام باید همان اسمی باشد که در طرف دیگر کاربران با آن به اینترنت متصل می‌شوند در صورتی که این مطلب را رعایت نکنید ارتباط VPN شما برقرار نخواهد شد .
پس از این مرحله باید آدرس IP و یا نام دامنه آن را مشخص کنید و پس از آن نوع پروتکل ارتباطی را تعیین نمود .
اما مرحله نهایی تعریف یک مسیر (Route) بر روی سرور دیگر می‌باشد بدین منظور بر روی آن سرور در قسمت RRAS ، Demand Dial را انتخاب کنید و آدرس IP و ساب‌نت را در آن وارد کنید و مطمئن شوید که قسمت
Use This to Initate Demand
انتخاب شده باشد . پس از انجام مرحله بالا کار راه‌اندازی این نوع VPN به پایان می‌رسد .

نصب و پیکربندی NAT در Windows 2003

در این مقاله توضیح خواهیم داد که چگونه NAT را در ویندوز 2003 نصب و پیکربندی کنیم.



NAT یا ترجمه آدرس شبکه (Network Address Translation) یکی از پرکاربردترین پروتکلهای ترجمه و نگاشت IP است که در لایه سطح 3 شبکه مدل OSI فعالیت می کند.


عملکرد NAT مانند یک واسط میانی بین شبکه داخلی ( Internal) وشبکه خارجی (External) است،پکتهایی که از یک شبکه خصوصی می آیند توسط NAT مدیریت می شوند وسپس به مقصد مورد تقاضایشان ارسال می شوند.


یک آدرس در اینترنت مشاهده می شود و آدرسهای داخلی در اینترنت نشان داده نمی شوند.یک جدول در Router ساخته می شود که لیستی از آدرسهای محلی (Local) وعمومی (Global) در آن قرار دارد می گیرد و از آن به عنوان یک مرجع برای ترجمه IP ها استفاده می شود.




NAT استاتیک:
یک IP ثبت نشده (Unregistered) به یک IP ثبت شده نگاشت می شود به صورت یک به یک،که هنگامی مفید است که بخواهیم به یک وسیله از خارج شبکه دسترسی پیدا کنیم.


NAT داینامیک:
یک IP ثبت نشده از طریق گروهی از IP های ثبت شده به یک IP ثبت شده نگاشت می شود.
به طور مثال ، یک کامپیوتر با IP ، 192.168.10.121 به اولین IP در دسترس در محدوده 212.156.98.100 تا 212.156.98.150 ترجمه می شود.


Overloading (سربارگذاری) :


یک فرم از NAT داینامیک است که چندین IP ثبت نشده را به یک IP ثبت شده نگاشت می کند ، اما از پورتهای مختلف استفاده می کند.
برای مثال، IP آدرس 192.168.10.121 به 212.56.128.122:Port Number (مثلا 212.56.128.122:1080 ) نگاشت خواهد شد.


Overlapping (همپوشانی) :
هنگامی است که آدرسهای داخل شبکه با آدرسهای بیرون شبکه همپوشانی (Overlap) می شوند-IP آدرسها در یک شبکه دیگر نیز رجیستر شده اند.روتر (Router) می بایست یک جدول جستجو از این آدرسها را نگهداری کند تا بتواند آنها را قطع کند و با IP آدرسهای رجیستر شده یکتا جایگزین کند.


NAT چگونه کار می کند:


یک جدول از اطلاعاتی درباره هر پکت(Packet) که عبور کرده توسط NAT نگهداری می شود.هنگامی که یک کامپیوتر در شبکه تلاش می کند تا به یک وب سایت در اینترنت متصل شود:
• هدر (Header) IP مبدا تغییر کرده و IP آدرس کامپیوتر NAT جایگزین آن می شود.
• IP آدرس مقصد به IP آدرس مخصوص داخلی تغییر می کند بر اساس رکوردهای جدول)

NAT می تواند به عنوان یک فایروال اساسی مورد استفاده قرار گیرد ، مدیر شبکه (Administrator) می تواند پکتهایی که از یک IP معین وارد/خارج می شوند را فیلتر کند و دسترسی به یک پورت بخصوص را اجازه دهد یا منع کند.


نصب NAT :


برای نصب NAT شما می بایست ویزارد Configure your server را از administrative tools اجرا کرده و سپس RRAS/VPN را انتخاب کنید.حال NEXT را کلیک کنید،RRAS اجرا می شود. همانطور که در تصویر زیر می بینید می بایست یک اتصال به اینترنت داشته باشید و نوع آن را مشخص کنید،واینکه آیا می خواهید فایروال را فعال کنید.






Next را کلیک کنید و ادامه دهید،پروسه نصب آغاز شده و سرویسها مجددا راه اندازی می شوند.


پیکربندی NAT :


پیکربندی NAT از طریق Routing and Remote Access انجام می شود ، که از طریق Administrative Tools قابل دسترسی است.






هرکدام از قسمتها را که می خواهید پیکربندی کنید بر روی آن double click کنید ، این کار پنجره properties مربوطه را باز می کند و شما می توانید تنظیمات آن را تغییر دهید مثل Packet filtering و Port blocking و همچنین فعال/غیرفعال کردن یک سری خصوصیات مانند Firewall .
همانگونه که در تصویر زیر مشاهده می کنید خصوصیات مربوط به Remote router نشان داده شده است.






در تب(Tab) مربوط به NAT/Basic Firewall شما می توانید نوع واسط(Interface type) را با توجه به نحوه اتصال به شبکه انتخاب کنید ،که من Public interface connected to the internet را انتخاب کرده ام.
دکمه های Inbound filters و outbound filter به شما تا ترفیک ناشی از IP آدرسها یا packet protocol ها را محدود کنید. مطابق بر این ،پکتهای TCP معینی قبل از اینکه به کامپیوتر کلاینت برسند،متوقف می شوند.بنابراین شبکه را امن تر می کند.
برای مثال هنگامی مفید است که شما بخواهید پکتهایی که از یک IP آدرس که در لیست سیاه نوشته شده است می آیند را رد کنید،یا دسترسی کاربران داخلی را به پورت 21 (FTP) محدود کنید.
برای تنظیمات بیشتر مربوط به Firewall به Tab ،Services and Ports بروید،در این قسمت شما می توانید سرویسهایی را که می خواهید کاربرانتان به آنها دسترسی داشته باشند را انتخاب کنید،همچنین قادر خواهید بود سرویسهای بیشتری را خودتان با مشخص کردن جزییات آن مثل شماره پورت ورودی و خروجی به این لیست اضافه کنید.





لیستی از این سرویسها در شکل بالا قابل مشاهده است.
دکمه Add به شما اجازه میدهد تا یک سرویس جدید ایجاد کنید،با کلیک بر روی Add پنجره ای جلوی شما باز می شود و از شما می خواهد نام سرویس، شماره TCP و UDP و IP آدرس کامپیوتری که میزبان این سرویس است را وارد کنید.
اگر یکی از سرویسهای موجود در لیست فعال نشده باشد آنگاه هر کلاینت که در Domain ویندوز 2003 است نمی تواند به آن سرویس خاص دسترسی یابد.
به عنوان مثال ، اگر تنظیمات مانند شکل بالا باشد و یک کامپیوتر بخواهد به سایت FTP وصل شود نخواه توانست.
همانگونه که مشاهده کردید ،NAT یک خصوصیت مفید است که امنیت را به یک شبکه های کوچک و متوسط اضافه می کند.

آموزش DHCP در ویندوز سرور 2003

DHCP یا (Dynamic Host Configuration Protocol) یکی از سرویسهای بسیار مهم و پرکاربرد سیستم عاملهای مایکروسافت است.
این سرویس امکان تعریف آدرس IP و دیگر تنظیمات مورد نیاز کامپیوتر های سرویس گیرنده (Client) به طور اتوماتیک را فراهم می آورد. میدانیم که در صورت ازدیاد تعداد کامپیوتر های سرویس گیرنده در شبکه های بزرگ مدیریت این شبکه ها بسیار سخت و زمان بر میباشد.همچنین تعریف و مدیریت تنظیماتی آدرسی این کامپیوترها نیز بطبع سخت خواهد شد.
سرویس DHCP این امکان را به مدیر شبکه میدهد تا تمامی تنظیمات و آدرسهای مورد نیاز که باید به سرویس گیرنده ها تعلق گیرد را در DHCP Server به صورت متمرکز انجام دهد  این آدرسها را به کامپیوترهای فاقد آدرس ارسال و در اختیار آنها قرار دهد.حال این سرور با دیگر تنظیماتی که در اختیار مدیر شبکه میگذارد امکان مدیریت آسان را به ایشان میدهد که در ادامه به بعضی از این تنظیمات اشاره خواهیم کرد.

حال فرض میکنیم که مدیریت یک شبکه در اختیار ما قرار داده شده است. ابتدا باید برای ارتباط صحیح مابین کامپیوترهای شبکه و همچنین در صورت نیاز ارتباط این شبکه با شبکه های دیگر آدرسهای مورد نیاز را در اختیار این کامپیوتر ها قرار دهیم.
تصمیم گرفتیم این کار را با سرویس DHCP انجام دهیم.ابتدا باید طراحی آدرسها را انجام دهیم.
فرض بر این است که شبکه ما دارای 100 کامپیوتر سرویس گیرنده و 3 کامپیوتر سرویس دهنده میباشد. یکی از این کامپیوترها قرار است نقش DHCP Server را در شبکه ایفا کند.
تصمیم بر این شد که از رنج IP ، 192.168.10.X برای این شبکه استفاده کنیم. همچنین این شبکه توسط ADSL 512Kb با آدرس IP ، 217.218.220.30 به شبکه اینترنت متصل است. (برای آشنایی با آدرسهای IP از کتاب Network+ استفاده کنید)
حال وارد کامپیوتری که قرار است به عنوان DHCP Server باشد وارد میشویم.این کامیوتر دارای سیستم عامل Windows 2003 Server است.
ابتدا باید سرویس DHCP را در سرور فعال کنیم. برای اینکار وارد Add or remove programs شده و از سمت راست گزینه Add/Remove Windows Components را کلیک می کنیم و از پنجره باز شده گزینه Network Services و سپس گزینه Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) را تیک زده و Ok میکنیم و با زدن Next منتظر نصب شدن این سرویس می شویم.
بعد از نصب سرویس کنسول این سرور در قسمت Administrative Tools فعال شده و برای ادامه روی این گزینه کلیک میکنیم.
به صورت پیش فرض هیچ Scope یا همان محدوده IP وجود ندارد.برای تعریف Scope جدید روی نام سرور راست کلیک کرده و از منوی باز شده گزینه New Scope را کلیک می کنیم.
با این کار وارد Wizard تعریف Scope جدید می شویم.
در مرحله اول Next را کلیک می کنیم در در مرحله دوم در قسمت Name برای Scope خود یک نام در نظر میگیریم(در این مثال از نام Test استفاده می کنیم). بعد از زدن دکمه Next وارد مرحله بعدی که همان تعریف محدوده IP یا همان IP Address Range است میشویم. در این قسمت آدرس شروع و پایان محدوده آدرسی را که می خواهیم تعریف کنیم را وارد میکنیم. شبکه ما متشکل از 100 سرویس گیرنده و 3 سرویس دهنده است پس ما نیاز به 103 آدرس IP داریم. پس شروع محدوده را از آدرس 192.168.10.1 در نظر میگیریم و پایان محدوده را 192.168.10.103 تعریف میکنیم.
قسمت پایین محدوده آدرس به Subnet Mask تعلق دارد.این گزینه برای تعریف Subnet یا تقسیم یه شبکه به منظور افزایش یا کاهش تعداد NetID و HostID در یک کلاس خاص انجام میگیرد.
در مرحله بعد امکان Exclude کردن برخی از آدرسها وجود دارد. بدین معنی که بطور مثال تعریف آدرسهای سرورها بصورت دستی با Manual میباشد. به عبارت دیگر برای تعریف آدرسهای سرورها از DHCP استفاده نمیکنیم و این آدرسها را به صورت دستی به این کامپیوترها میدهیم.
آدرسهای 192.168.10.1 تا 192.168.10.3 را Exclude میکنیم.
در مرحله بعد Lease Duration یا زمان گرفتن آدرس از یک کامپیوتر را تعریف میکنیم. برای مثال اگر این گزینه روی 8 روز تعریف شود در این مدت زمان به طور دائم درخواست به طرف ماشینی که دارای آدرس از طرف DHCP است ارسال میشود. اگر در این زمان به هر دلیل ماشین پاسخی برای تمدید آدرس به سمت سرور ارسال ننماید پس از این مدت زمان آدرس از این ماشین گرفته شده و در اختیار دیگر ماشینهایی که نیاز به آدرس دارند قرار میگیرد.
مرحله بعد Configure DHCP Options میباشد که برای تعریف آدرسهای مورد نیاز Client بجز آدرس IP همانند آدرس Gateway یا همان دروازه خروجی مثلا برای ارتباط با دیگر شبکه ها، تعریف DNS Server و Wins Server نیاز است تعریف می شود. اگر مایل به تعریف این آدرسها هستید گزینه Yes, I want to configure this option now و در صورد عدم نیاز و تعریف این گزینه ها در آینده هستید گزینه No, I will configure this option later (که ما در این مثال این گزینه را انتخاب می کنیم) را بزنید.در نهایت با زدن دکمه Finish عمل تعریف Scope پایان می یابد.
برای فعال کردن این Scope کافی است روی سرور کلیک راست کرده وار منوی باز شده گزینه Authorize را انتخاب کنیم.
حال سرور DHCP جهت دادن آدرسهای مشخص شده آماده است و اگر این سرور به شبکه متصل باشد Client ها با ارسال درخواست ار این سرور آدرس می گیرند.
برای دیدن آدرس های اختصاص یافته به سرویس گیرنده ها از گزینه Address Leases از زیرمجموعه Scope استفاده میکنیم. در این قسمت آدرس داده شده اختصاص یافته با نام کامپیوتر مشخص است.
در قسمت Address Pool محدوده آدرس تعریف شده مشخص است.
شما می توانید در قسمت Reservation یک آدرس خاص را برای یک Client خاص Reserve کنید بدین صورت که آدرس به هیچ Client دیگری به جز Client تعریف شده حتی بعد از پایان یافتن زمان lease Duration اختصاص داده نمی شود. این عمل را بیشتر برای آدرس سرورها انجام می دهند تا آدرس سرورها در شبکه تغییر نکند.
برای Reserve کردن ابتدا شما باید روی آیتم Reservation کلیک راست کرده و گزینه New Reservation را انتخاب کنید. در قسمت Reservation Name برای Reserve خود یک نام تعریف کنید و آدرس IP مورد نظر را در قسمت IP Address وارد کنید.سپس شما باید MAC Address کامپیوتر Client را در قسمت MAC Address وارد کنید. برای بدست آوردن MAC Address شما میتوانید از دستور IP Config/all در قسمت Run استفاده کنید.با زدن دکمه Add این آدرس برای شما Reserve خواهد شد.
در نهایت Scope Options هم همان محلی است که شما می توانید IP Address های دیگری را که نیاز است به Client ها داده شود (آدرس Router، DNS،... ) را که در بالا نیز توضیح داده شد تعریف کنید.

مقایسه فنی مهم‌ترین بانک‌های اطلاعاتی جهان؛ Oracle و SQL Server

 
شرکت مایکروسافت مدعی است که ابزارهای جدیدی برای مدیران بانک‌های اطلاعاتی یا همان DBAها در نسخه جدید SQL Server 2005 قرار داده است که بسیار خوب توانسته است مشکلات نسخه قبلی آن را مرتفع نماید، اما جالب اینجا است که همه امکاناتی که SQL Server 2005 به تازگی برای DBAها فراهم کرده است، از نسخه Oracle 8i در نرم‌افزار اوراکل موجود بوده است.

درباره نصب این دو نرم‌افزار باید گفت که نصب اوراکل از SQL Server هنوز بسیار مشکل‌تر است و کار کردن با آن سخت‌تر؛ و شاید این دلایل باعث می‌گردد برخی از برنامه‌نویسان به سمت SQL Server بروند. DBA شدن در بانک‌اطلاعاتی SQL Server کار سختی نیست. کافی است مدتی با آن نرم‌افزار کار کرده باشید، و چند ماهی تجربه داشته باشید. ولی DBA شدن حرفه‌ای در اوراکل کار بسیار دشواری است. 

با نگاهی به این دو بانک اطلاعاتی می‌توان به این نکته رسید که درست است که SQL Server 2005 بسیار کارآمد است و پیشرفت‌های زیادی نسبت به نسخه قبلی خود داشته است، اما در برنامه‌های پیچیده یا سیستم‌های ناهمگون، و اگر از پلتفرم‌های متفاوت استفاده شود،‌ نمی‌تواند جوابگوی نیازها باشد و در نتیجه اوراکل گزینه مناسب‌تری خواهد بود، ولی در صورتی که با برنامه‌های کوچک و متوسط سروکار دارید، SQL Server می‌تواند راه‌حل خوبی باشد.

از لحاظ قیمت (البته نه در ایران که اکثراً قانون کپی‌رایت را رعایت نمی‌کنند) قیمت SQL Server کمتر از اوراکل است و سرویس‌های ارائه شده توسط SQL Server را می‌توان در صورت لزوم خریداری نمود، ولی اوراکل تقریباً شما را از تمام چیزهایی که در بانک‌های اطلاعاتی می‌خواهید، بی‌نیازمی‌نماید؛ البته بهای آن گران است.

مقدمه

بدون‌شک می‌توان گفت که بانک‌های اطلاعاتی اوراکل و SQL Server، از مهم‌ترین بانک‌های اطلاعاتی امروز به شمار میآیند. این سؤال که کدام یک از این دو از دیگری بهتر است، ممکن است فکر بسیاری از برنامه‌نویسان و شرکت‌های تولید کننده نرم‌افزار را مشغول کرده باشد.

از طرفی مایکروسافت، به عنوان غول نرم‌افزاری ادعا می‌کند که SQL Server از اوراکل‌ ساده‌تر و بهتر است. اوراکل هم از سوی دیگر می‌گوید محصول او از خیلی جهات بر SQL Server برتری دارد.

این مقاله سعی دارد به سؤالات شما در مورد تفاوت‌های فنی این دو بانک اطلاعاتی تا حدی جواب دهد.  در ابتدای این مقاله معماری این دو بانک اطلاعاتی با هم مقایسه می‌گردد، سپس کامپوننت‌های شبکه هر دو بانک اطلاعاتی با یکدیگر مقایسه می‌شوند.

در این مقاله امکانات مرتبط با کارایی پایگاه‌های اطلاعاتی‌ (Performance)، ابزار (Utility) و Replication در بانک‌های اطلاعاتی بسیار بزرگ یا همان VLDB یا Very Large Data Bases و OLTP یا Online Transaction Processing مورد بررسی قرار خواهند گرفت و ابزارهای جدید SQL Server 2005 که در حقیقت سعی دارد با اوراکل رقابت کند، مورد بررسی قرار خواهند گرفت‌.‌

معماری بانک اطلاعاتی

در اوراکل هر دیتابیس شامل تمامی امکانات پایگاه رابطه Relational Database ،Instance (پروسه‌های پایگاه داده‌های اوراکل و بافرها، فایل‌های تنظیمی مانند config.ora و init.ora، لوگ‌های بازگشت به حالت قبلی یا Redo Logs؛ SYSTEM Teblespace و دیگر انتخاب‌های دلخواه است.

در نسخه جدید SQLServer، دیتابیس در واقع به گروهی از اسکیما (Schema)های پایگاه داده گفته می‌شود که به صورت فیزیکی در فایل‌ها ذخیره می‌شوند. دیتابیس‌ها به دو صورت تعریف شده از طرف کاربر (user defined) و تعریف شده از طرف سیستم (system defined) تقسیم می‌شوند.

در SQL Server یک نمونه یا Instance می‌تواند چندین دیتابیس را پشتیبانی نماید و در هر کامپیوتر چندین Instance می‌تواند با هم کار کند.

وقتی SQL Server را راه‌اندازی می‌کنید، دیتابیس‌هایی همچون MD یا Msdb database، Model Database (برای پشتیبانی کردن Agentها) و Tempdb Database (پایگاه اطلاعات موقت مانند پایگاه موقت اوراکل OracleTemp Tablespace؛ البته با این تفاوت که در SQL Server خود کاربران می‌توانند این پایگاه‌ها را درست کنند، ولی در اوراکل این امکان وجود ندارد)، به صورت پیش‌فرض ساخته می‌شوند.

در SQL Server برای این‌که بتوانیم اطلاعات خود را به صورت فیزیکی غیرمتمرکز (Distribute) نگه‌داریم، هر دیتابیس می‌تواند از چندین Filegroup پشتیبانی نماید. با این کار می‌توان به راحتی از اطلاعات کپی پشتیبان گرفت.  همان‌طور که در شکل 1 مشاهده می‌کنید، در SQL Server، دیتابیس‌ها در واقع همان کار tabalespaceها در اوراکل را دارند. 

شکل 1

اگر به شکل 1 نگاه کنید، می‌بینید که در هر دو بانک‌ اطلاعاتی، کاتالوگ سیستم وجود دارد. هر پایگاه اطلاعاتی یا دیتابیس در اوراکل یک سیستم کاتالوگ مرکزی یا دیکشنری داده ‌‌(Data Dictionary) را در قسمت SYSTEM Tablespace اجرا می‌کند، ولی در SQL Server 2005 هر دیتابیس سیستم کاتالوگ خود را درست می‌کند.

این سیستم کاتالوگ اطلاعاتی همچون اشیای پایگاه داده (مانندTable ،View و Procedure)، اطلاعات کاربران و دسترسی‌های آن‌ها، Constraintsها، User-Defined data type و Snapshot definition را شامل می‌شود.

البته اطلاعاتی همچون اسامی دیتابیس‌ها، اطلاعات سرور، مدیریت پیغام‌ها و Stored Proceduresهای سیستم درMaster Database وجود دارند.

نکته اینجاست که  SQL Server 2005 ،objectهای سیستم در این Master Database قرار نمی‌گیرند. این  آبجکت‌ها در دیتابیس‌های مخفی سیستم به نام resource database یا پایگاه اطلاعات منابع سیستم ذخیره می‌گردند.

در واقع‌ سیستم کاتالوگ‌ها در SQL Server 2005 منابعی هستند برای استخراج اطلاعات دیتابیس‌ها و این کاتالوگ‌ها را کاربران نیز می‌توانند مشاهده کنند.

برای حصول اطمینان از کارایی و سلامت سرور در DMV، SQL Server 2005 یا Dynamic Management Views استفاده می‌شوند؛ درست شبیه اوراکل که از viewهای $ V برای کنترل کارایی استفاده می کند.

اجزای تنظیم کننده شبکه

شکل 2

شکل 2 ساختار اجزای تنظیم کننده شبکه در این بانک‌های اطلاعاتی را نشان می‌دهد. در اوراکل  کامپوننتی به نام Oracle Net Service وجود دارد که عامل ارتباطی سرور اوراکل با کلاینت‌های آن است.

اوراکل این کار را با استفاده از پروتوکل TNS یا Transparent Network Substare انجام می‌دهد، اما در SQL Server این کار توسط پروتکل‌های شبکه موجود در کلاینت و سرور انجام می‌گیرد.

البته در  SQL Server 2005  فناوری جدیدی به نام SNAC یا SQL Server Native Client، معرفی گردیده که در واقع ترکیبی است از ODBC و OLEDB در یک تابع کتابخانه‌ای. SNAC توانایی پشتیبانی TDS یا Tabular Data Stream و Net Lib را برای پروتکل‌های گوناگون در SQL Server دارد.

ساختار فیزیکی و منظقی ذخیره اطلاعات

شکل 3 نگاهی مقایسه‌ای دارد به دو بانک اطلاعاتی اوراکل و SQL Server از لحاظ ساختار اطلاعاتی. همان طور که در این شکل می‌بینید، در SQL Server اندازه صفحات (8kb، (page size است که واحد پایه ورودی/ خروجی به شمار می‌رود.

هر صفحه فقط متعلق به یک آبجکت، مانند data ،index ،GAM  و.. است. SQL Server برای افزایش کارایی این صفحات آن‌ها را در دسته‌های هشت‌تایی قرار می‌دهد که به آن Extent می‌گوییم. این Extentها می‌توانند به چند آبجکت متفاوت تعلق داشته باشند.

شکل 3

هر Extent  که تمام صفحاتش آبجکت‌های مانند هم داشته باشد Uniform نامیده می‌شود و به Extentهایی که آبجکت‌های یکسانی ندارند، Mixed می‌گویند.

SQL Server در دیتابیس‌های خود از Filegroupها استفاده می‌کند تا کنترل فضاهای فیزیکی جداول و ایندکس‌ها را در اختیار کامل داشته باشد. این Filegroupها از یک یا چند فایل تشکیل شده‌اند و اطلاعات موجود در آن می‌تواند در تمام فایل‌های آن Filegroup ذخیره شود.

با استفاده از Filegroup می‌توان جداول بزرگ را در چند فایل ذخیره نمود و از این طریق کارایی ورودی/ خروجی را بالا برد، می‌توان عملیات کپی پشتیبان و بازآوری جداول را انجام داد و داده‌هایی مانند تصویرو فایل‌های متنی بزرگ را در فایل‌های جدا ذخیره نمود.

برخلاف SQL Server، بانک اطلاعات اوراکل از Tablespaceهایی تشکیل شده است که خود از Data File تشکیل شده‌اند. این Data Fileها در واحدهایی به نام Block طبقه‌بندی می‌شوند که مدیر بانک اطلاعاتی (DBA) می‌تواند اندازه آن را وقتی که در حال ساخت دیتابیس است تعیین کند. برخلاف SQL Server، در اوراکل وقتی یک شیء در Tablespace تولید می‌شود، کاربر می‌تواند فضای آن را مشخص کند.

مقایسه SQL Server 2005 و Oracle 10g 

اگر چه SQL Server 2000 یکی از قوی‌ترین بانک‌های اطلاعاتی است و خیلی از شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ امروزه از آن به عنوان پایگاه داده‌های خود استفاده می‌کنند، چند محدودیت هم دارد. یکی از محدودیت‌های SQL Server 2000 در طریقه قفل کردن یا Locking Strategy است.

در MS SQL 2000 مانند اوراکل می‌توان دسترسی همزمان به پایگاه را محدود کرد و آن را به اصطلاح قفل نمود.  ولی در MS SQL 2000 امکان Deadlock خیلی زیاد است؛ مخصوصاً در CTF یا Correct Transactional Flows.
 
از طرف دیگر، اعمال تغییر در بانک‌های  اطلاعاتی  به صورت آنلاین یکی دیگر از محدودیت‌های آن است. البته با استفاده از DBCC INDEXDEFRAG در SQL Server 2000 می‌توان قسمتی از ایندکس‌ها را به صورت آنلاین تغییر داد، ولی نه به صورت کامل.

(البته  این مشکل در  SQL Server 2005 تا حدی حل شده است). در اوراکل از نسخه 1/8 تا به حال، امکان تغییر و جابه‌جایی جداول و ایندکس‌ها وجود دارد؛ بدون این‌که به exclusive lock نیاز داشته باشیم. البته ناگفته نماند که نسخه‌های 2/9 اوراکل در این قسمت دارای اشکالات و باگ‌هایی نیز بوده‌اند، ولی این اشکالات در نسخه آخر اوارکل برطرف شده است.

در ادامه، ساختار و امکانات هر دو بانک‌اطلاعاتی Oracle 10g و SQL Server 2005 با یکدیگر مقایسه می‌گردند.

مدیریت بانک اطلاعاتی‌

SQL Server 2005 مانند دیگر محصولات مایکروسافت قسمت مدیریت ساده و شکیلی دارد که می‌توان با آن به راحتی کار کرد و با استفاده از خط دستور در SQLCMD، ابزار مدیریتی DAC یا‌ Dedicated Administrator Connection را اجرا نمود. همچنین می‌توان از قابلیت Policyها برای کاربران و صاحبان بانک‌های اطلاعاتی استفاده نمود.

گذشته از پیچیدگی‌های موجود در اوراکل، قابلیت‌های مدیریتی آن بسیار بیشتر از MS SQL است. اوراکل سیستم رمزدهی بسیار قدرتمندی دارد که از نسخه 7 به بعد همراه آن بوده است. در اوراکل می‌توان امکان ارتباط با User و سپس با Schema خاص را به راحتی امکانپذیر نمود.

مثلاً  فرض کنید که با کاربر Sys2 به اوراکل متصل هستید و می‌خواهید روی DB2 Schema  کار کنید. کافی است دستور زیر را وارد کنید:
                                                                               ;ALTER SESSION SET CURRENT_SCHEMA=DB2

سیستم LOCKING

یکی از قابلیت‌هایی که در نسخه جدید SQL Server به آن اضافه شده است، قابلیت SI یا Snapshot Isolation است که در حقیقت قابلیت نسخه‌برداری از ردیف (row)های جداول است. با این کار در موقع بروزآوری جداول، امکان انتخاب همزمان اطلاعات آن جدول نیز وجود دارد.

در اوراکل چیزی شبیه این مکانیزم وجود دارد که به آن Oracle Flashback Query می‌گویند. البته بین این دو مکانیزم تفاوت‌هایی نیز وجود دارد: اوراکل از Undo Segment برای برگشت به رکورد قبلی استفاده می‌کند. در صورتی که SQL Server 2005 از TempDB استفاده می‌کند.

MetaData در اوراکل مانند جداول مدیریت می‌گردد. در نتیجه در زمان اجرای درخواست‌ها چند DDL یا Data Definition language می‌توانند به صورت همزمان به فعالیت مشغول باشند، ولی در SQL Server 2005، فعالیت DLLها مستقیماً روی جداول انجام می‌پذیرد.

در اوراکل عملیات Locking در DB Block انجام می‌پذیرد، ولی در SQL Server این کار در هر ردیف جدول انجام می‌شود. البته مایکروسافت ادعا می‌کند که این کار باعث افزایش سرعت و کارایی جداول می‌گردد، ولی وقتی سرعت و کارایی آن را با اوارکل مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که هر دو  از کارایی یکسانی برخوردارند.

تغییر ساختاری  آنلاین

همان‌طور که قبلاً بحث شد، قبل از نسخه جدید SQL Server 2005 تنها از طریق DBCC Indexdefrag می‌توانستیم مثلاً ایندکس را عوض کنیم (البته باید ازExclusive lock  استفاده می‌کردیم)، ولی اکنون این مشکل حل شده است و می‌توان همزمان با بازسازی چند ‌DDL را نیز اجرا نمود.

در اوراکل می‌توان حتی تمام ساختار جداول و ایندکس‌ها را بدون Exclusive lock تغییرداد. البته برای اتمام عملیات باید از Momentary lock استفاده شود.

Partitioning و Clustering 

نسخه جدید SQL Server به تازگی قابلیت جداسازی فیزیکی جداول و ایندکس‌ها را پیدا کرده است. در اوراکل قابلیت Partitioning به چند صورت امکانپذیر است و DBA می‌تواند بر اساس range ،list و hash این کار را انجام دهد.

حتی می‌توان این کار را در دو رده انجام داد. مثلاً می‌توانیم جدولی را به دو قسمت براساس list جداسازی کنیم و هر کدام از قسمت‌ها را بر اساس hash دوباره جداسازی نماییم. این قابلیت اوراکل را می‌توان در جداولی که رکوردهای زیادی دارند، به کار برد. البته این قابلیت در SQL Server 2005 وجود ندارد، ولی می‌توان آن را شبیه‌سازی نمود.

SQL Server 2005 در Partitioning از قابلیتی مانند اوراکل برخوردار نیست. با این حال راه‌حل ساده‌تری را ارائه می‌کند. در SQL Server 2005 می‌توان با استفاده از UDF یا User Defined function این کار را انجام داد.

در مورد Clustering ،SQL Server 2005 پشتیبانی خوبی دارد، ولی طراحی و مدیریت این کار سخت است و کارایی زیادی نیز ندارد. از طرف دیگر اوارکل RAC/GRID را در نسخه 10g ارائه کرده است که می‌توان از آن به عنوان امتیازی مسلم در مقابل SQL Server 2005 نام برد. اوراکل همچنین از سیستمی جدید به نام ASM یا Automatic Storage Management استفاده می‌کند که در Clustering مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ایندکس و Tuning

ساختار مرتب‌سازی و ایندکس در SQL Server 2005 هنوز بر اساس BTree است و در مقابل indexing قدرتمند در اوراکل ساختاری نسبتاً دارد. اوراکل هم از BTree استفاده می‌کند، ولی از سیستم indexing به نام Bitmap نیز هم استفاده می‌کند که در جست‌وجوی ستون‌هایی با انتخاب کم بسیار خوب عمل می‌کند.

اضافه بر این اوراکل از Oracle key based cluster نیز در ایندکس استفاده می‌کند که کارایی بانک‌اطلاعاتی در انتخاب رکوردهایی انتخابی از چند جدول مرتبط با هم با ستون‌های مشابه را بالا می‌برد.

در اواکل و SQL Server هر دو می‌توان برای Functionهایی که روی ستون‌های جدول است، ایندکس درست کرد و در هر دوی آن‌ها می‌توان MV یا Materialized view تهیه نمود. MVها در حقیقت viewهای آماده هستند که می‌توان از آن به جای متصل کردن چند جدول استفاده کرد.

SQL Server 2005 در مقایسه با  اوراکل 10g، در aggregation و functionها محدودیت‌هایی دارد. مثلاً در index view نمی‌توانیم از Distinct ،NOT و ... استفاده کنیم و امکان مثلاً Sum کردن نیست.

کپی پشتیبان و بازیابی اطلاعات

همان‌طور که قبلاً نیز اشاره شد در نسخه‌های قبلی SQL Server نمی‌توانستیم به صورت آنلا‌ین از اطلاعاتمان کپی بگیریم، ولی در نسخه جدید SQL Server 2005 مدیران بانک‌های اطلاعاتی می‌توانند به راحتی عملیات کپی و بازیابی اطلاعات را به صورت آنلاین انجام دهند.

در حالی که سرور در حال کار کردن است. اوراکل نیز  ساختاری شبیه این را با استفاده از Tablespaceها انجام می‌دهد. البته در Tablespaceهای اوراکل نمی‌توان اطلاعات قبلی را در Tablespace بازیابی نمود و از آن‌جایی که در هر Tablespace یک Metadata وجود دارد، این Tablespaceها نمی‌توانند کامل باشند.

البته اوراکل دارای ابزار بازیابی اطلاعات کاملی است و می‌تواند با کمک گرفتن از Redo logها این کار را آسان کند.
اوراکل با استفاده از logical dump‌هایی که می‌سازد، می‌تواند مشکلی که باعث نیاز به بازیابی می‌شود را  شناسایی کند. البته SQL Server هم ابزارهایی مانند DBCC PAGE و DBCC LOG دارد که مانند ابزارهای اوراکل عمل می‌کند.

انتقال و‌ ورود اطلاعات (Export  and  Import)

یکی از امکانات جدید Oracle 10 g برای انتقال یا صادر کردن اطلاعات به data pump معروف است. data pump ساختاری binary دارد. اوراکل این کار را توسط دو گزینه که برای صادر و دو گزینه برای وارد کردن اطلاعات دارد، انجام می دهد. این دو گزینه exp/data و imp/data هستند.

اضافه بر این، در اوراکل ابزار sqlldr نیز وجود دارد که اختصاصاً برای import کردن اطلاعات متنی به کار می‌رود. از طرف دیگر SQL Server2005 دارای دو گزینه برای export و import است؛ به نام‌های bcp و Bcp .DTS می‌تواند اطلاعات را (به صورت متنی) import یا export  کند و حتی می‌تواند اطلاعات را به فرمتی ذخیره کند که بانک‌های اطلاعاتی دیگر نیز بتوانند از آن استفاده کنند.

DTS نیز یکی از پر سرعت‌ترین ابزارهای انتقال اطلاعات در SQL Server است که در مقایسه با اوراکل بسیار سریع‌تر و کار با آن آسان‌تر می‌باشد. اوراکل نیز در نسخه جدید خود از ابزار ‌WisdomForce FastReader استفاده می‌کند که می‌تواند با سرعت زیاد کار export و import را انجام دهد و اطلاعات را با فرمت متنی آماده سازد. از این ابزار می‌توان برای انتقال اطلاعات بین اوراکل و بانک‌های اطلاعاتی دیگر مانند MS SQL ،2DB ،Sybase استفاده نمود.

امکانات موجود برای برنامه‌نویس‌ها
یکی از امکاناتی که اوراکل در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌دهد، امکان استفاده از Exception Handling است که توسط PL/SQL قابل دسترسی است. در SQL Server 2005 نیز این امکان توسط Transcat-SQL مهیا شده است.

در مبحث Queuing ،SQL Server 2005 ابزاری به نام Server Broker دارد که می‌تواند امکان استفاده از Queing را برای برنامه‌نویسان فراهم سازد، اما در اوراکل ابزاری قوی به نام Oracle Advanced Queuing وجود دارد که کار Queing را به صورت کامل انجام می‌دهد.

SQL Server 2005 می‌تواند کمک بیشتری به برنامه‌نویسان بکند؛ زیرا از NET. استفاده می‌کند، ولی بر خلاف آن، هسته اوراکل از جاوا درست شده است و مستقیماً فقط می‌تواند توسط PL/SQL اجرا شود. در نتیجه در SQL Server 2005 می‌توانیم به صورت مستقل از دستورات NET. استفاده کنیم.

از طرف دیگر از آنجا که جاوا هسته اوراکل را تشکیل می‌دهد، نگهداری آبجکت‌های جاوای درون اوراکل درست مانند نگهداری یک سرور جاوا می‌باشد، ولی SQL Server 2005 تنها در برخی قسمت‌ها مانند اشکال‌یابی از NET trigger. استفاده می‌کند و حجم سنگینی ندارد.

امکانات ویژه  SQL Server 2005

- ‌SQL Server 2005 :Replication ابزار Replication بسیار قدرتمندی دارد که می‌تواند از اوراکل به SQL Server یا بلعکس Replication انجام دهد.

- Notification: در SQL Server 2005 سرویس Notification یکی از سرویس‌هایی است که می‌توان با آن در ‌Alertهایی مانند Stock Market استفاده نمود.

- Reporting Services: یکی از امتیازات SQL Server 2005 در مقایسه با اوراکل، داشتن سرویس گزارش‌های داخلی است که با استفاده از آن می‌توان انواع گزارش‌ها را استخراج نمود. البته اوراکل هم دارای Oracle IAS است که کار گزارش‌گیری را حتی قوی‌تر از SQL Server انجام می‌دهد، ولی مانند SQL Server 2005 در داخل بانک اطلاعاتی نیست و به صورت خارجی عمل می‌کند. همچنین خرید آن نیز هزینه زیادی خواهد داشت.

- Identity: در اوراکل نمی‌توان به صورت خودکار کلید اصلی یا Primary key را تعریف کرد. در صورتی در SQL Server2005  این امکان وجود دارد. البته اوراکل دارای Sequence است، ولی نگهداری این Sequenceها توسط مدیر سیستم کار آسانی نیست.

امکانات ویژه ‌Oracle 10g

- Auditing: در اوراکل این کار با استفاده از پارامتر جدید audit_trail=db_extended, init.ora انجام می‌پذیرد که می‌توان از تمامی جست‌وجوها به همراه مقادیر ورودی هر یک از آن‌ها اطلاعات ذخیره کرد. این کار در SQL Server2005 تنها با استفاده از Trace امکانپذیر است. آن هم نمی‌تواند مقادیر Bind شده اطلاعات را نشان دهد و استفاده از آن نیز می‌تواند کارایی سرور را تا حد زیادی پایین بیاورد.

- Logminer: در‌ اوراکل ابزاری به نام Logminer وجود دارد که می‌تواند تاریخچه تمامی DML یا DDLهای کل پایگاه اطلاعاتی را به ما بدهد. SQL Server2005 این ابزار را ندارد، ولی می‌توان از Lumigent Log Explorer برای مشاهده برخی از این تاریخچه استفاده کرد.

- Flashback Query: این امکان در نسخه جدید Oracle 10g عرضه گردید و با کمک آن می‌توان اطلاعات از دست رفته را بازیابی کرد.

- Rollback Statistics: در اوراکل اگر عملیاتی سنگین در وسط کار انجام نپذیرد، می‌توان آن را Rollback کرد. Rollback statistics می تواند به شما بگوید چه زمانی طول خواهد کشید که Rollback انجام شود و عملیات پایان پذیرد. کافی است جست‌وجوی زیر را به کار ببرید:
V$FAST_START_TRANSACTIONS
این قابلیت در SQL Server2005 وجود ندارد.  

- AWR یا Automatic Workload Repository تصور کنید که بانک اطلاعاتی شما بسیار حجیم است، ترافیک زیادی دارد و جوابگویی آن به کلا‌ینت‌ها کُند شده است. با استفاده از AWR در Oracle 10g می‌توانیم مشکل را بررسی کنیم و تشخیص دهیم چه مشکلی در سیستم وجود دارد. اوراکل این کار را با استفاده از درست کردن Viewهای زیر انجام می‌دهد.
v$sysmetric_history for v$sysmetric
v$active_session_history for v$active_session
v$waitclassmetric_history for v$waitclassmetric
v$session_wait_history for v$session_wait
v$servicemetric_history for v$servicemetric

- پشتیبانی از OO یا Oracle :Object Oriented قابلیت‌های شیءگرا (object oriented) دارد. برای همین، این بانک اطلاعاتی را می‌توان بانک اطلاعاتی رابطه‌ای شیءگرا نیز نامید. با استفاده از این قابلیت، برنامه‌نویسان می‌توانند Class و Objectهای برنامه شیء‌‌گرای خود را مستقیماً به جداول بانک اطلاعاتی Map  کنند.

چطور کودکانی باهوش تربیت کنیم؟

 شما هم شنیده‌اید که مویز هوش را زیاد می‌کند؟
آیا شما هم به فرزندتان اصرار می‌کنید که مویز بخورد یا اینکه به نظر شما هوش یک استعداد ذاتی و ژنتیک است که خداوند از بدو تولد به میزان متفاوت به افراد هدیه می‌کند؟
بهتر است نگویید که دوست ندارید فرزند باهوشی داشته باشید چون باور نمی‌کنیم. آنها که معتقدند «هوش» علاوه بر زمینه ژنتیک، تا حدی هم اکتسابی است و در طول زندگی و به نسبت شرایط محیطی از آغاز تولد تا بزرگسالی و براساس آموزش‌های فرد در او شکل می‌گیرد، راه‌هایی را برای تقویت آن پیشنهاد می‌کنند. به نظر می‌رسد که هوش انسان، هم ارثی و هم اکتسابی است. در واقع با اینکه هوش پدیده‌ای ژنتیک و استعدادی خدادادی است، توانایی‌های ذهنی افراد طی دوران زندگی و از دوران کودکی آنها کم‌کم شکل می‌گیرد. براساس تحقیقات علمی‌انجام شده، با به کار‌بردن روش‌ها و برنامه‌ریزی‌های خاصی در زندگی روزمره و در فضای آموزشی کودکان، می‌توان قدرت تفکر و هوش آنها را پرورش داد. شما هم می‌توانید از این 9 روش برای باهوش‌تر کردن فرزندتان استفاده کنید.

بازی برای هوش
شطرنج، جدول، پازل و دیگر بازی‌های فکری، همگی برای مغز کودک همچون ورزش هستند. بازی‌هایی مانند سودوکو (جدول اعداد) علاوه بر اینکه می‌توانند سرگرمی ‌لذت‌بخشی برای کودک شما باشند، تقویت‌کننده توانایی تفکر استراتژیک، حل مشکلات و تصمیم‌گیری در وضعیت‌های پیچیده هستند. انواع بازی‌های فکری را در خانه داشته باشید و علاوه بر این، گاهی مسائلی را به طور خیالی طرح کنید و برای حل این مشکلات و مسائل ساختگی، از کودکان‌تان کمک بخواهید. بگذارید با وضعیت‌های دشوار و موقعیت‌های پیچیده تصمیم‌گیری مواجه شده و راه‌های پیشنهادی خود را برای حل مسائل به شما بازگو کنند.

در جست‌وجوی دانش باش
محققین معتقدند که والدینی که کودکان خود را به ارائه نظرات و ایده‌های جدید تشویق کرده و کنجکاوی آنها را مورد توجه و احترام قرار می‌دهند، درس بزرگی به آنها داده‌اند؛ اینکه «جست‌وجوی دانش اهمیت زیادی دارد». از کودکان‌تان در زمینه سرگرمی‌ها و علایقشان سؤالاتی بپرسید و از کنجکاوی آنها حمایت کنید، نکات و موارد جدید مربوط به سرگرمی‌هایشان را به آنها یاد دهید و برای تشویق کنجکاوی‌هایشان، آنها را به گردش‌های آموزشی ببرید. گردش در موزه‌های تاریخی و طبیعی، رصدخانه و پارک‌های حیوانات از این جمله‌اند.

ورزش، ورزش، ورزش!
مطالعات گروهی از دانشمندان آمریکایی نشان داده ارتباط مستقیمی‌ بین فعالیت‌های ورزشی کودکان دبستانی و موفقیت تحصیلی آنها وجود دارد. بنابر تحقیقات این گروه، شرکت کردن کودکان در فعالیت‌های ورزشی، افزایش میزان اعتماد به نفس، مهارت در کارهای گروهی و توانایی‌های مدیریتی و رهبری را به دنبال دارد. همچنین در مطالعات آنها ثابت شده بیشتر زنانی که در موقعیت کاری در نقش‌های مدیریتی و ریاست موفق بوده‌اند، در دوران کودکی و نوجوانی در فعالیت‌های گروهی و تیمی‌ ورزشی شرکت داشته‌اند. پس به جای اینکه پس از خوردن شام، جلوی تلویزیون لم بدهید، بهتر است با کودکتان توپ‌بازی کرده یا به پیاده‌روی بروید. بد نیست کودک خود را به شرکت در تیم‌های ورزشی مدرسه‌اش تشویق کنید.

الفبای موسیقی، الفبای هوش!
شاید شنیدن سر و صدای ناهنجار کودکتان در حالی که مشغول تمرین نوازندگی و آموختن موسیقی است اصلا لذت‌بخش نباشد اما باید بدانید که این سرگرمی‌لذت‌بخش کودکان، یکی از مواردی است که نیمکره راست مغز آنها را پرورش می‌دهد.
بنابر تحقیقات دانشمندان دانشگاه تورنتو، برنامه‌ریزی دوره‌های آموزش موسیقی برای کودکان منجر به افزایش ضریب هوشی و توانایی‌های علمی‌ آینده آنها خواهد شد. هر چه سال‌های آموزش موسیقی آنها بیشتر باشد، میزان این تاثیر و افزایش هوش در آنها بیشتر خواهد بود. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که آموختن موسیقی در دوران کودکی باعث کسب نمره‌های بهتر در دوران دبیرستان و ضریب هوشی بالاتر در دوران بزرگسالی می‌شود؛ پس اجازه دهید موسیقی‌دان درونی کودکتان خودش را نشان دهد.
خیلی خوب است اگر او را برای دوره های عمومی یا خصوصی آموزش موسیقی ثبت‌نام کنید.

شیر مادر، عصاره هوش
شیر مادر اولین غذای مغز کودک است. تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که شیر مادر از 2 جهت برای کودک مفید است؛ یکی اینکه از خطر احتمالی ابتلای کودک به بیماری جلوگیری می‌کند و دیگر اینکه به تنهایی یک غذای کامل برای نوزاد است. دانشمندان دانمارکی به این نتیجه رسیده‌اند که تغذیه نوزاد از سینه مادر، کودک را هم سالم‌تر و هم باهوش‌تر می‌کند. مطالعات ایشان نشان داده کودکانی که در دوران نوزادی 9 ماه از سینه مادرشان تغذیه شده‌اند، به نسبت آنهایی که یک ماه یا کمتر شیر مادرشان را خورده‌اند، بسیار باهوش‌ترند. پس اهمیت شیر مادر باید از ابتدا مورد توجه قرار گیرد چرا که علاوه بر تضمین سلامتی نوزاد، برای آینده او و رشد مهارت‌های ذهنی‌اش هم مفید خواهد بود.

کامپیوتر در خدمت هوش
شاید تعجب کنید چون بازی‌های کامپیوتری شهرت بدی پیدا کرده‌اند و بسیار مورد انتقاد قرار می‌گیرند. بله، درست است که بسیاری از آنها وحشیانه، بی‌فایده و غیرفکری هستند اما ما در مورد انواعی از بازی‌های کامپیوتری صحبت می‌کنیم که مهارت‌های فکری و استراتژیک و قدرت تصمیم‌گیری و خلاقیت کودک را پرورش داده و کارگروهی را به او آموزش می‌دهند. امروزه در دنیا بعضی شرکت‌های معتبر ساخت بازی‌های کامپیوتری، در تلاش هستند تا بازی‌های آموزشی‌ای بسازند که پرورش‌دهنده حافظه و توانایی‌های ذهنی کودکان خردسال (حتی کودکان نوپا) باشند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد کودکانی که انواع بازی‌های کامپیوتری آموزشی را بازی می‌کنند، نسبت به آنهایی که این بازی‌ها را تجربه نکرده‌اند از قدرت درک و تجسم تصویری بیشتری برخوردارند.
جالب است بدانید معلمان بریتانیایی، امروزه در کلاس‌های درسشان از انواع بازی‌های کامپیوتری آموزشی استفاده می‌کنند.

صبحانه یادت نره!
نتایج معتبر تحقیقات دقیقی که در دهه 70 میلادی انجام شده، نشان داده است که خوردن صبحانه باعث تقویت حافظه، تمرکز و قدرت یادگیری می‌شود. کودکانی که صبحانه نمی‌خورند، معمولا زودتر خسته شده و کم‌طاقت‌تر و زودرنج‌تر هستند. این دسته از کودکان نسبت به آنهایی که روز خود را با خوردن صبحانه شروع می‌کنند، از سرعت عمل کمتری برخوردارند. با وجود کمبود وقت و برنامه‌های روزانه شلوغ امروزی شاید، کمتر کسی فرصت پیدا کند که هر روز بنشیند و صبحانه مفصلی نوش جان کند. اما کودک خود را حتی فقط با خوردن یک لیوان شیر هم شده، صبحانه‌خورده، روانه مهد کودک یا مدرسه کنید تا تمرکز بیشتری داشته باشد.

خوب بخور تا باهوش بشی
قند، چربی‌های اشباع و دیگر خوراکی‌های بی‌فایده را از برنامه غذایی کودکان حذف کنید و به جای آن، مواد مغذی و مفیدی که به رشد ذهنی آنها کمک می‌کند، جایگزین کنید. سال‌های اولیه دوران کودکی ـ به‌ویژه 2 سال اول ـ بسیار اهمیت دارد و لازم است تمامی‌ مواد لازم را در رژیم غذایی کودک قرار دهید.
برای مثال رشد شبکه مغزی کودک نیاز شدیدی به میزان کافی آهن دارد چرا که در کودکان دچار کمبود آهن، جریان اعصاب کند می‌شود. همچنین تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که میزان مقاومت در برابر بیماری‌ها در کودکانی که تغذیه سالمی‌ ندارند بسیار کم است. بنابراین تغذیه نادرست باعث می‌شود کودکان از مدرسه و همسالان خود عقب بمانند و دچار افت تحصیلی شوند. پس اگر می‌خواهید کودکتان در مدرسه نمره بهتری بگیرد، به تغذیه او هم توجه کنید.

دوستی که هوش هدیه می‌دهد
کتاب یکی از روش‌های مفید قدیمی ‌است که امتحان‌اش را پس داده اما بعضی مواقع در مقابل روش‌های تکنولوژیک امروزی برای تقویت هوش، دست‌کم گرفته می‌شود؛ در حالی که کتاب قابل دسترس‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و در عین حال موفقیت‌آمیزترین روش برای آموزش و رشد ذهنی کودکان در تمامی ‌سنین است. برای کودکان‌تان از سنین پایین‌تر کتاب خواندن را شروع کنید. آنها را برای عضویت در کتابخانه ثبت‌نام کنید و کتابخانه منزلتان را پُر از کتاب کنید.

ترفند جستجو در گوگل

۱. جستجویی پربار داشته باشید
نکته ی نخست برای بدست آوردن بهترین نتیجه ها این است که بدانید شما بدنبال چه چیزی هستید. شاید شما بدنبال یک کلمه یا یک جمله باشید که در سایت مقصد به کار نرفته باشد. اگر نتیجه ی دلخواه حاصل نشد باید از نزدیکترین کلمه ها و جمله ها به مورد جستجو استفاده کرد. مانند این مثال : شما بدنبال توضیحاتی در مورد تلفون های بی سیم میگردید با جستجوی عبارت “comparative review of wireless phones” این امکان وجود دارد که با این ترکیب کلمه ها به هدف نرسید، پس از عبارت هایی مثل SmartPhone, Audiovox, Motorola استفاده میکنیم. خواهید دید که نتیجه ها خیلی بیشتر به هدف شما نزدیک شده اند.

۲. استفاده از نشان کوتیشن (نقل قول)
اگر شما عبارت مورد جستجو را در بین علامت های کوتیشن یا همان نقل قول (”") قرار دهید موتور جستجوگر فقط به دنبال عین همان کلمه میگردد. این یکی از تکنیک های کاربردی و مفید است که در بین کاربران جستجوگر وب زیاد استفاده نمیشود. با این مثال شما بیشتر با این ترفند آشنا خواهید شد، اگر شما به دنبال دو کلمه ی George و Washington با بیش از ۸ میلیون نتیجه روبرو خواهید شد در صورتی که اگر همین عبارت ها را در کوتیشن قرار دهید و دوباره جستجو کنید چیزی نزدیک به ۳ میلیون نتیجه را خواهید یافت. این نکته خیلی مهم است که شما از عبات های بازدارنده ی گوگل استفاده کنید -عبارت هایی که گوگل به صورت پیش فرض آن ها را نادیده میگیرد- مانند the و of و and یا معادل های فارسی آن. با استفاده از این کلمات در عبارت خود به نتایج بهتری دست پیدا میکنید.

۳. علامت های مثبت (+) و منفی (-)
از علامت های مثبت و منفی استفاده کنید. استفاده از علامت مثبت قبل از مورد جستجو در اصطلاح این معنی را میدهد که این مورد باید حتما در جستجو قرار گیرد. در نقطه ی مقابل با گذاشتن علامت منفی در مقابل کلمه مواردی که حاوی کلمه ی مورد نظر باشند از لیست نتیجه ها حذف خواهند شد. پس با استفاده از علامت + به گوگل خواهیم فهماند که ارزش این کلمه در جستجو برای ما مهم است و حتما باید حضور داشته باشد و با علامت منفی به گوگل خواهیم گفت که نتایج حاوی این کلمه را نشان نده.

۴. استفاده از کارکترهای عمومی
شما میتوانید از کاراکتر ستاره (*) استفاده کنید. بله! شما میتوانید از این کاراکتر در هر جایی از عبارت مورد جستجو استفاده کنید تا هر عبارت ترکیبی با آن کلمه را دنتایج جستجو مشاهده کنید. به عنوان مثال شما به دنبال کلمه ی Google میگردید، اگر این کلمه را به صورت *Google به کار ببرید میبینید نه تنها نتایجی با کلمه ی گوگل پیدا خواهد شد بلکه نتایجی شامل کلمه ی Ogoogle و Btgoogle و Googlenotic و … هم نمایان میشود.

۵. دستور site:
شما با استفاده از این دستور میتوانید جستجو را به یک یا تعدادی از سایتها محدود کنید. اگر شما عبارت site:weburger.net google را در کادر متن گوگل وارد کنید نتایج جستجو شامل صفحات حاوی کلمه ی google از سایت weburger.net خواهند بود. شما میتوانید با این دستور نتایج خود را از تعدادی سایت بدست آورید یا حتی تعدادی سایت را از نتایج حذف کنید. دستوری که کلمه ی گوگل را در سایت هایی با دامین co.uk جستجو میکند به این شکل است، site:co.uk google و به همین شکل قادر به حذف نتایج از سایت های co.uk نیز هستید مانند : google -site:co.uk

۶. استفاده از عملگرها
از عملگرها استفاده کنید. گوگل به جز site: از عملگرهای دیگری نیز استفاده میکند. filetype: که پسوند فایل درخواستی را مشخص میکنید مانند pdf و xls. از دستورات دیگری هم میتوان استفاده کرد مانند intext: و allintext: و intitle: و allintitle: و inurl: و allinurl: که محدوده ی جستجوی عبارت را برای گوگل مشخص میکند. author: در گروه های گوگل و location: در اخبار گوگل قابل استفاده هستند. گوگل این توانایی را دارد که “یای منطقی” یا همان OR را که با حرفهای بزرگ نوشته شده است متوجه شود به عنوان مثال شما میتوانید به دنبال یک بار در Oralando OR Miami بگردید. راه های کوتاهتر استفاده از OR استفاده کردن از کاراکترهای | و ~ است. قدرت در دستان شماست، کافیست کمی تایپ کنید و زبان موتور جستجو را یاد بگیرید تا بتوانید با او صحبت کنید!

۷. استفاده از صفحه ی جستجوی پیشرفته
خوشبختانه احتیاجی به حفظ کردن تمام ترفندهای بالا نیست، از این به بعد شما موارد گوناگونی را در یک صفحه و یکجا دارید. کافیست از صفحه ی جستجوی پیشرفته یا همان Advanced Search استفاده کنید که از صفحه ی اصلی گوگل هم قابل دسترسی است.

۸. گروه های گوگل
گوگل یک آرشیو بسیار بزرگ از کاربران و اخبار دارد که بعضی از آنها به بیش از ۲۰ سال قبل بازمیگردند! برای استفاده از این آرشیو تنها باید بر روی لینک گروه ها یا Groups کلیک کنید تا گوگل در آرشیو بزرگ خود به جستجوی عبارت موردنظر شما بپردازد. در بسیاری از موارد نتایج ارائه شده بسیار از نزدیک تر از نتایج جستجو در وب است. خود من به شخصه بسیار استفاده میکنم و بارها پیش آمده که نتیجه ی دلخواه را بر روی کل اینترنت فقط در گروه های گوگل پیدا کردم.

۹. قابلیت های جدید جستجوی پیشرفته
گوگل از قسمتهای زیادی برای جستجوی بهتر شما استفاده میکند مثل Google Local و Google News که اخبار روزنامه ها و سایر نشریات را در آن جمع آوری میکنند، Froogle برای جستجوی وسیله ها و بهترین قیمت ها، Dictionary شما ممکن است به دنبال موضوعی بگردید و در اسپل کردن آن مشکل داشته باشید گوگل با درج پیغامی با مضمون “Did you really mean …?” به شما کمک میکند تا با املای درست به جستجو بپردازید، Images راهی آسان و سریع برای رسیدن به عکسهای دلخواه شماست، سرویس جالب و مفید گوگل که متاسفانه در ایران کارایی ندارد سرویس SMS گوگل است که شما هر موردی را دوست دارید جستجو کنید برای گوگل میفرستید و گوگل نتایج را برای شما SMS میکند.

۱۰. از کاراکترهای درست استفاده کنید
اگر شما به دنبال عبارتی میگردید که با زبانی غیر از انگلیسی نوشته شده باید از کاراکترهای درست استفاده نمایید.