Tracert

آموزش دستور  Tracert

همان طور که از نام Tracert پیداست، کار آن ردیابی کردن مسیر است. دستور Tracert یکی از دستورات خیلی مفید خط فرمان است که به کمک آن می توانیم از مسیری که بسته های ما در شبکه طی می کنند تا به مقصد برسند اطلاعات خوبی کسب کنیم.

دو سناریوی زیر می تواند کاربرد دستور Tracert را روشن تر کند :

سناریو اول :

در نظر بگیرید وقتی وب سایتی مانند iran.ir را باز می کنید این درخواست چه مسیری را طی می کند تا به  iran.ir برسد ؟

سناریو دوم :

حالتی را در نظر بگیرید که مدیر شبکه اینترانت شرکتی هستید که دارای چند شعبه در شهرهای مختلف است و در حال حاضر ارتباط با یک یا چند بخش دچار اختلال شده است. ممکن است این مشکل علل مختلفی داشته باشد مثلا یک یا چند روتر از کار افتاده باشند یا مسیر ارتباطی بین روتر ها دچار اختلال شده باشد. با این حساب چطور محدوده مشکل پیش آمده را تعیین کنیم؟

دستور Tracert پاسخی به این سوالات است. اما پیش از شروع کار دستور Tracert بهتر است کمی در مورد نحوه عملکرد این ابزار بیشتر بدانیم :

Tracert با ارسال بسته های ICMP با TTL های متفاوت مسیر را مشخص می کند. بسته ها در مسیر ارسالی با گذر از هر روتر حداقل یکی از TTL های آن ها کاسته می شود. به بیان دیگر هر بسته برای عبور از هر روتر باید حداقل یک TTL عوارض بپردازند تا بتوانند عبور کنند. در این صورت با درصد بالایی هر TTL یک هاپ محسوب می شود. ( در صورتی که پردازش هر Packet در روتر بیش از یک ثانیه طول بکشد به ازای هر ثانیه TTL بیشتری از Packet کم می شود ) زمانی که TTL بسته به صفر می رسد، روتر باید یک بسته ICMP Time Exceeded Message را به کامپیوتر مبدا برگرداند.

دستور Tracert با فرستادن اولین بسته با TTL=1 ، اولین هاپ را مشخص می کند و هر بار به مقدار TTL یکی اضافه می کند تا هاپ های بعدی را مشخص کند. این فرایند تا زمانی انجام می شود که مقدار TTL به حداکثر مجاز خودش برسد یا اینکه به مقصد برسیم. پس Tracert از بسته های ICMP Time Exceeded Message ای که روتر ها به مبدا می فرستند برای تعیین مسیر استفاده می کند. البته بعضی از روترها هم هستند که بسته هایی را که TTL آن ها به پایان رسیده به طور ناجوانمردانه ای دور می اندازند و بسته ICMP Time Exceeded Message را به مبدا نمی فرستند بنابراین توسط Tracert قابل شناسایی نیستند.

  

netsh-command

 تغییر تنظیمات IP به سادگی یک Run as administrator


 در این آموزش می خواهیم روشی را به شما آموزش دهیم که به سادگی یک Run as administrator بتوانید تنظیمات IP خاصی را بر روی کامیپوتر قرار دهید اما پیش از آن دو سوال کلیدی مطرح می شود:

 1-      اصلا چرا باید IP سیستم را تغییر دهیم؟

 2-      مگر تغییر دادن IP در سیستم کار سختی است؟

 

سناریو:

 من یک لپ تاپ دارم. لپتاپ من 2 کارت شبکه دارد. یک کارت شبکه وایرلس و یک کارت شبکه Ethernet. من در شرکتی کار می کنم که در آن جا IP ها برای مدیریت بهتر کلاینت ها و سرویس های شبکه، به صورت Static تعریف شده است. دراین شبکه از DHCP استفاده نمی کنیم. من با استفاده از کارت شبکه وایرلس به شبکه شرکت متصل می شوم. تنظیمات IP سیستم من در محل کارم باید به این شکل باشد

 
خب برای تنظیم کردن این IP Address باید مراحل زیر را طی کنم:

 Network and Sharing Center >> Click “Local Area Connection” >> Properties >> TCP/IPv4


وقتی به خانه بر می گردم لپ تاپم را هم با خودم می برم. رنج IP برای اینترنت خانگی 192.168.100.0 است. برای استفاده اینترنت خانگی باید تنظیمات IP را تغییر دهم. خوشبختانه در اینجا DHCP فعال است. تنها کاری که باید انجام دهم این است که تنظیمات IP سیستمم را بر روی Obtain an IP address Automatically قرار دهم. اما برای همین تغییر هم باید مراحل بالا را طی کنم! خب حالا من این کار را باید هر روز انجام دهم!

بر اساس سناریو بالا می بینید که در بسیاری از مواقع برای دستگاه های قابل حمل تنظیمات IP باید تغییر کند. همینطور دیدید که برای اعمال تغییرات چه راه طولانی ای را باید طی کنید. خب من برای اینکه در مصرف "وقت" و "کلیک" صرفه جویی کنم از راه حل زیر کمک گرفتم:

 

ARP

آموزش دستور ARP

قبل از آموزش فرمان ARP ، بهتر است در مورد مفهوم ARP ( Address Resolution Protocol ) توضیح مختصری خدمت شما دوستان و علاقه مندان به شبکه بدهیم. همان طور که می دانید انتقال دیتا در یک شبکه، بر پایه IP است. IP یک شناسه منطقی است و در لایه اینترنت کار می کند . بسته های IP خود در Frame های لایه فیزیکی قرار می گیرند و سپس درون شبکه ارسال می شوند. اما باید به این نکته توجه کرد که Device ها و Workstation های درون شبکه محلی برای ارتباط با یک دیگر نیازمند دانستن آدرس سخت افزاری یک دیگر هستند. این در حالیست که ما از کامپیوتر ها و Device هایی مانند مودم،روتر،پرینتر و .... که در شبکه با آن ها کار می کنیم فقط IP آن ها را می دانیم در حالی که در عمل به شناسه سخت افزاری یا Mac Address آن ها نیاز است !

ارتباط بین دوکامپیوتر در ظاهر به وسیله IP انجام می گیرد ولی در واقعMac Address  ها هستند که این ارتباط را برقرار می کنند. سوالی که پیش می آید این است که یک سیستم از کجا آدرس MAC سیستم های دیگری را که می خواهد از طریق شبکه با آنها ارتباط برقرار کند را بیابد؟ پاسخ پروتکل ARP است. ARP مسئول تبدیل IP به Mac Address است. این پروسه از طریق Broadcasting در داخل شبکه انجام می شود.بدین صورت که کامپیوتر ارسال کننده در داخل شبکه فریاد میزند که " این آدرس IP متعلق به چی کسی است؟ من آدرس MAC تو را نیاز دارم ! ". این Broadcast  به داخل شبکه فرستاده می شود و همه ی کامپیوتر ها ، data های Broadcast  را دریافت می کنند .سپس کامپیوتری که آدرس IP ارسال شده متعلق به او می باشد در پاسخ ، آدرس MAC خود را می فرستد. در نهایت این پروسه با در اختیار قرار دادن آدرس MAC به کامپیوتری که برای ارسال داده های خود نیازمند آن آدرس بود کامل می شود.

برای کاهش تعداد Broadcast  ها و در نتیجه کاهش ترافیک شبکه، از یک Client Cache که آدرس ها را برای یک بازه زمانی درون یک جدول نگهداری می کند، استفاده می شود. این جدول(ARP Table یا ARP Cache) هر 120 ثانیه Reresh می شود و تغییرات احتمالی را چک می کند.

به این نکته توجه کنید که ARP Table ویندوز را با Mac Address Table سوییچ اشتباه نکنید. Mac Address Table سوئیچ ، مشخص کننده این است که کدام Mac Address به کدام پورت سوئیچ  مربوط است که اگر بسته ای به سوئیچ برسد ، Mac Address مقصد آن را می خواند و بسته را بر روی پورت مربوط به آن می فرستد.

 

دستور ARP

با زدن این دستور در خط فرمان CMD ، لیستی از گزینه های روی میز (سویئچ های) ARP به شما نمایش داده خواهد شد.