Ping - TTL

دستور Ping در شبکه جهت آگاه شدن از برقراری ارتباط صحیح با گره های مختلف بکار میره مثلا پی بردید که در یک مسیر ارتباطی دچار قطعی یا  اختلال هستید یا نه! برای حل مشکل IP های واسط تا گره اصلی رو از آخر به اول Ping میکنید هرجا بسته های ارسالی بازگشت نداشت پی میبرید ارتباط از کجا دچار مشکل شده است.
به صورت استاندارد در گرفتن پینگ یک بسته اطلاعات با حجم مشخص به طرف سرور ارسال خواهد شد و سرور پس از دریافت به آن پاسخ خواهد داد که این زمان ارسال تا دریافت جواب از طرف سرور را پینگ آن سرور گویند که محاسبه آن بر حسب هزارم ثانیه یعنی MS است.
اگر در CMD از فزمان ?- ping استفاده کنید پارامتر هایی را خواهید دید که محاسبات سرعت حجم ارسال نحوه بررسی و .... را می توانید با آنها تنظیم نمایید. و به نتیجه بهتری برسید. سرعت عمل سیستم و نت سرور و از همه مهمتر فاصله سرور تا محل شما در پینگ کمتر تاثیر گذار است.

در هنگام اجرای دستور Ping بطور پیش فرض سه بسته دیتا با حجم مشخص به آی پی که مشخص کردید فرستاده میشود و اگر در طی حرکت آنها تا مقصد و سپس بازگشتشان تا کامپیوتر شما اشکال ارتباط وجود نداشته باشد عددی مرتبط با زمان این رفت و برگشت نشان داده میشود و اگر این بسته ها برگشت نکنند TTL آنها Expire  شده و یعنی ایرادی وجود دارد. بطور خلاصه TTL مخفف Time To Life یعنی مدت زمان عمر همان بسته های ذکر شده در بالاستTTl = Time To Live
مقدار TTL بخشی از قسمت سرایند (Header) دستورات شبکه است و برای مسیریابی از آن استفاده می شود. این مقدار به اندازه یک بایت است و از مقدار 255 شروع می شود. بسته ارسال شده در شبکه ، پس از عبور از هر مسیریاب ، یک واحد از این مقدار کم می کند و بسته را برای مسیریاب بعدی ارسال می کند.
در صورتی که مسیریابی با کم کردن یک واحد از TTL بسته منجر به صفر شدن این مقدار گردد ، یک پیغام خطا از طرف آن مسیریاب به همراه آدرس IP اش به سمت فرستنده بسته بازگشت داده می شود.

هنگام ping گرفتن یک سایت همیشه یه بسته بین دستگاه مقصد و مبدا رد و بدل میشه.حالا Time موجود در خط اول زمان رفت و برگشت این بسته بین این دو دستگاه رو نشون میده.
TTL یا همان Time To Live برای یک بسته 2 چیزرا نشون میدهد:
1- تعداد روترهای موجود در مسیر بین آن دو دستگاه.که اون بسته ارسالی از هر روتری که رد میشه از عددش یکی کم میشه.پیش فرض این عدد 128 هست که اگر همین عدد رو برگردونه یعنی اینکه بین مبدا و مقصد هیچ روتری نیست(مثلا کلاینتهای یک شبکه محلی)


2-کار بعدی TTL جلوگیری از loop شدن اون بسته است.اگر یه بسته بین چندتا روتر دست به دست بشه(بنا به هر دلیل) عدد TTL یکی یکی کم میشه تا به 1 برسه که اگه به 1 برسه اون بسته از مسیر حذف میشه.
TTL برای محصولات مایکروسافت 128 و محصولات سیسکو و محصولات موجود در اینترنت 256 و برای لینوکس 64 است.
حالا اگه مثلا سایت گوگل رو ping کنید و مثلا 200 رو برای TTL برگردوند یعنی اینکه (200-256=56) 56 تا روتر بین دستگاه شما و دستگاه سرور گوگل قرار گرفته که یکی از اونها مودم شما می تونه باشه

justdelete.me

تنها با چند کلیک، همه اکانت‎های شما در وب حذف می‎شود!

یک برنامه‌نویس وب، ساکن انگلیس سرویسی به نام "جاست‌دیلیت.می" راه‌اندازی کرده که با استفاده از آن می‌توانید به ساده‌ترین شکل ممکن حساب‌های کاربری خود در دنیای وب را برای همیشه حذف کنید.

  پاک کردن حساب‌های کاربری در دنیای آنلاین معمولا به سادگی ساختن آنها نیست. سرویس‌ها و کمپانی‌های مختلف چندان تمایلی ندارند که فرآیند حذف اکانت‌ها را برای کاربران تسهیل کنند٬ چون بقای آنها بسته به تداوم حضور کاربران است.

حالا یک سرویس آنلاین راه‌اندازی شده که با گرد هم آوردن بسیاری از سرویس‌های مشهور و پرکاربرد دنیای وب٬ این امکان را به کاربران می‌دهد که تنها با چند کلیک٬ حساب کاربری خود در سرویس‌های گوناگون را برای همیشه حذف کنند.

سرویس Just Delete Me بیش از ۱۲۰ سرویس گوناگون و مشهور دنیای مجازی٬ از فیس‌بوک و توییتر و دراپ‌باکس و فیدلی گرفته تا اینستاگرام و وردپرس و تامبلر و فوراسکوئر را در یک صفحه در برابر کاربر می‌گذارد و با طبقه‌بندی سطح دشواری فرآیند حذف اکانت در سرویس‌های مختلف٬ همه اطلاعات و لینک‌های لازم برای پاک کردن حساب کاربری در این سرویس‌ها را در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

پس از آن همه چیز بسته به کلیک‌های شماست و تصمیماتی که می‌خواهید درباره زندگی آنلاین خود بگیرید. برای استفاده از این سرویس باید به این صفحه مراجعه کنید: http://justdelete.me

برخی از کمپانی‌ها فرآیند حذف حساب کاربری را با تکنیکی که "الگوی سیاه" نامیده می‌شود٬ آن‌قدر سخت و پیچیده می‌کنند که کاربر واقعا برای حذف اکانت خود نیازمند مشاوره و راهنمایی است. "جاست‌دیلیت.می" وب‌سایت‌ها و سرویس‌های مختلف را بر اساس میزان دشواری‌های فرآیند حذف اکانت٬ از "آسان" تا "غیرممکن" طبقه‌بندی می‌کند.

بر این اساس وب‌سایت‌هایی نظیر آمازون و نیویورک‌تایمز در دسته "دشوار"، اما دیتابیس بین‌المللی فیلم جهان (IMDB) و پی‌پل در دسته "آسان" قرار گرفته‌اند. سرویس‌هایی نظیر پینترست و نت‌فلیکس هم در دسته "غیرممکن" قرار دارند.

بنا بر این مطمئن شوید که این سایت را در مرورگر خود بوک‌مارک می‌کنید٬ چون اگر بخواهید برای حذف هر اکانتی از دنیای وب اقدام کنید٬ با بهره‌گیری از "جاست‌دیلیت‌.می" بی‌دردسر و به ساده‌ترین شکل می‌توانید این کار را انجام دهید. سرویس "جاست‌دیلیت.می" را راب لوئیس که یک برنامه‌نویس وب ساکن بریتانیا است، راه‌اندازی کرده است.

facebook

 ۵ کار ابتدایی که هرکس پس از ساختن حساب فیسبوک
برای حفظ حریم خصوصی خود باید انجام دهد

۱- قبل از هر چیز مطمئن شوید فقط دوستان تان می توانند پروفایل شما را ببینند

مگر تا حالا شده در خیابان بی مقدمه جلوی کسی را بگیرید و از زندگی شخصی خود برای اش بگویید؟ پس چرا پروفایل شخصی در فیسبوک تان را برای هر کسی باز بگذارید؟ روی آیکون چرخ دنده در گوشه راست صفحه کلیک کنید. سپس Privacy Settings را انتخاب نمایید.

در صفحه باز شده از نوار سمت چپ گزینه Privacy را کلیک کنید.

حالا در قسمت تنظیمات و ابزارهای حریم خصوصی فیسبوک هستید. از اینجا می توانید "Who can see my stuff" (چه کسی می تواند مطالب مرا ببیند؟) را به دلخواه تنظیم کنید.

با تغییر "Who can see your future posts" (چه کسی می تواند پست های آتی شما را ببیند؟) می توانید مشخص کنید دقیقاً چه کسانی از این پس امکان مشاهده پست های شما را داشته باشند.

از میان:

Public (عمومی) که درواقع به معنی در دسترس بودن پست های شما برای همه است

Friends (دوستان)

Only you (فقط شما)

Custom (سفارشی)

مورد مد نظر خود را انتخاب کنید البته منهای گزینه اول. هر کدام را انتخاب کردید از این به بعد حالت پیش فرض پست های شما خواهد بود، هرچند بعداً هنگام انتشار هر پست می توانید به طور جداگانه در این انتخاب تجدید نظر کنید.

اما همان طور که خواندید این تغییرات روی پست های آینده شما لحاظ می شود و به پست هایی که پیش از این منتشر کرده اید کاری ندارد. برای محدود کردن پست های قدیمی به دوستان در قسمت Limit The Audience for Old Posts on Your Timeline دکمه Limit Old Posts را کلیک کنید.